وقتی خفت‌پذیری هم برای غرب‌پرستان کافی نیست!
در روزهایی که کشور درگیر شرایط جنگی است، و ملت ایران با چنگ و دندان امنیت و استقلال خود را حفظ می‌کند، برخی در داخل هنوز در رویاهای برجام ۲ و نرمال‌سازی با غرب می‌سوزند. در آخرین نشست فصلی FATF، همان نهاد به‌ظاهر فنی ولی کاملاً سیاسی و استعماری، حتی زحمت اشاره به تصویب پالرمو توسط ایران را به خود نداد! یعنی حتی پس از آن‌همه التماس‌ها و اصرارهای دولت‌های غرب‌زده، این نهاد کوچک‌ترین امتیازی به ایران نداد.
FATF همان سگ نگهبان نظام سلطه است، نه یک نهاد فنی!
کسانی که FATF را “فنی” می‌نامند، یا در خواب غفلت‌اند یا آگاهانه مردم را فریب می‌دهند. این نهاد، ابزاری است در دستان آمریکا و رژیم صهیونیستی برای کنترل جریان مالی کشورهای مستقل. نه چین عضو کامل آن است، نه روسیه، نه بسیاری از کشورهایی که استقلال‌شان را فروخته‌اند. اما در ایران، یک عده به اسم “کارشناس” و به کام “الیگارش”، مدام برای پیوستن به این سازمان دیکتاتور صفت، بهانه می‌تراشند.
تصویب پالرمو، دستاورد دولت بی‌برنامه و غربگرای پزشکیان
دولت پزشکیان بدون هیچ چشم‌انداز توسعه‌محور، بدون برنامه روشن اقتصادی، تنها راه نجات را در تکرار راه خطاکار روحانی می‌بیند: مذاکره، امتیازدهی، تصویب لوایح تحمیلی. این دولت نه برنامه دارد، نه جرأت ایستادن در برابر نظام سلطه، و نه حتی توان تحلیل ساده‌ترین مناسبات جهانی را. در همین دولت است که در سکوت سنگین رسانه‌ای، پالرمو تصویب شد و بلافاصله هم مشخص شد حتی به مذاق اربابان غربی هم خوش نیامده!
FATF ایران را نپذیرفت؛ حالا باید دنبال نفوذی‌ها گشت!
چه کسانی بودند که اصرار داشتند تصویب پالرمو و CFT نجات‌دهنده اقتصاد ایران است؟ چه کسانی می‌خواستند از مجاری قانونی، اموال مشکوک و سرمایه‌های بادآورده خود را از کشور خارج کنند؟ ملت ایران باید هوشیار باشد. پشت این اصرارهای کور، نه دلسوزی اقتصادی بود و نه تحلیل ژئوپلتیکی؛ فقط رد پای نفوذ و رانت‌خواری است.
حالا باید پزشکیان را وادار به تغییر تفکر کرد؛ و نفوذی‌ها را به میز محاکمه کشاند
اگر این کشور قرار است بماند، باید تکلیف با تفکر غرب‌پرست روشن شود. آقای پزشکیان، ایران پادگان نظام سلطه نیست که شما برای پذیرش دستوراتش قانون تصویب کنید و بعد تحقیر شوید. مردم به هوش باشند، باید عوامل نفوذی شناسایی و محاکمه شوند، نه اینکه با تریبون‌های رسمی باز هم نظریه‌پردازی کنند.
نتیجه‌گیری:
لازم است شفاف‌سازی شود: چه کسانی پشت تصویب پالرمو بودند؟ منافع چه کسانی در این ماجرا تأمین می‌شد؟ چرا حتی بعد از تصویب، ایران همچنان در لیست سیاه باقی ماند؟ وقتی حتی تصویب پالرمو هم به تغییر وضعیت ایران در FATF منجر نشد، دیگر هیچ بهانه‌ای برای ادامه این مسیر غلط باقی نمانده. این یک هشدار است: یا تفکر غربگرایانه باید تغییر کند، یا کشور در چنبره‌ای از نفوذ و تحقیر باقی خواهد ماند. امروز روز حساب‌کشی است، نه روز توجیه!
