بیایید صادق باشیم.
در بسیاری از سازمانها، منابع انسانی قرار بود «مسئلهحلکن» باشد؛
اما امروز به چیزی تبدیل شده که مدیران از آن فرار میکنند:
یک گلوگاه اداری با ظاهر حرفهای.
اگر HR شما:
- فرم میفرستد
- محدودیت ایجاد میکند
- و در بحرانها غایب است
مشکل «نیروی انسانی» نیست؛
مشکل خود HR است.
افسانه خطرناک: «فرم داریم، پس فرآیند داریم»
این یکی از بزرگترین دروغهای سازمانی است.
داشتن فرم مدیریت تعارض ≠ مدیریت تعارض
داشتن دستورالعمل ≠ حل مسئله
داشتن HR ≠ ارزشآفرینی
در عمل چه میبینیم؟
- تعارضها حل نمیشوند
- مدیران خودشان وارد عمل میشوند
- HR بعداً گزارش مینویسد
این اسمش فرآیند نیست؛
اسمش جاخالی دادن سازمانی است.
چرا HRهای فرممحور خطرناکاند؟
چون سه کار همزمان میکنند:
1️⃣ مسئولیت را به پایین هل میدهند
کارمند باید:
- شرح بنویسد
- امضا بدهد
- تعهد اخلاقی بسپارد
اما اگر مسئله حل نشد؟
هیچکس پاسخگو نیست.
2️⃣ اختیار مدیران را میگیرند
جملات آشنا:
- «فقط از مسیر HR»
- «ارجاع مستقیم نکنید»
- «باید فرم پر شود»
بدون SLA
بدون خروجی
بدون تضمین
3️⃣ خودشان غیرقابل ارزیابی میمانند
HRی که:
- KPI ندارد
- زمان پاسخ مشخص ندارد
- خروجی الزامآور ندارد
عملاً مصون از ارزیابی است.
و این برای سازمان سم است.
HR واقعی چه میکند که HR صوری نمیکند؟
HR حرفهای:
- مسئله را میبندد
- تصمیم را جلو میبرد
- مدیر را سبک میکند
HR صوری:
- فرم میسازد
- جلسه میگذارد
- و منتظر میماند
اگر خروجی HR شما با خروجی مدیر تفاوتی ندارد،
سؤال سخت این است:
پس HR چرا وجود دارد؟
اشتباه رایج مدیران ارشد: مماشات با HR ناکارآمد
خیلی از مدیران:
- از درگیری پرهیز میکنند
- HR را «حساس» میدانند
- امید به اصلاح تدریجی دارند
اما واقعیت این است:
HR ناکارآمد، هزینه پنهان سازمان است
هزینهای که آرام، اما عمیق تخریب میکند
تعیین تکلیف HR؛ سه راه بیشتر وجود ندارد
در سازمان حرفهای، HR هم مثل بقیه ارزیابی میشود:
1️⃣ ادامه همکاری مشروط (KPI، SLA، زمان محدود)
2️⃣ تنزل نقش به سطح اداری
3️⃣ خاتمه همکاری حرفهای
راه چهارمی وجود ندارد.
فرم و نیت، جای خروجی را نمیگیرند.
جمعبندی بیرحمانه اما لازم
اگر HR شما:
- مسئله حل نمیکند
- تعارض را کم نمیکند
- بار مدیران را سبک نمیکند
او «منابع انسانی» نیست؛
او مانع انسانی سازمان است.
و اینجاست که مدیر حرفهای
باید تصمیم حرفهای بگیرد.
