در رای اخیر دیوان عدالت اداری آمده است که اقرار کارگران مبنی بر دریافت حقوق، مزایا و تسویه حساب بدون ارائه سند کفایت نمی کند. گاهی دیده می شود که کارفرمایان با ارائه برگه سفید از کارگر می خواهند که امضا کند و اعلام کند، که هیچ حق و حقوقی ندارد و کارگر به دلیل شرایط حاکم بر جامعه مجبور است که بپذیرد. گاهی شرایط حاکم برای کارگران وادارش می کند که هر چه مقابلش است را امضا کند, فرقی نمی‌کند چه قرارداد سفید و چه تسویه حسابِ سفید.
کارگری که حق و حقوق‌اش را بعد اخراج، به واسطه امضای تسویه حساب سفید نگرفته، تنها راهی که دارد طرح دعوا در هیات‌های تشخیص و حل اختلافِ وزارت کار است؛ اگر این هیات‌ها، قانون مجازات و رای دیوان عدالت را مبنا ندهند و کارفرما را محکوم نسازند، باید به سطوح بالاتر و حتی به دیوان عدالت شکایت کند.
اما گاهی سوال می شود که آیا اقرار کارگران مبنی بر تسویه حساب با کارفرما اعتباری دارد؟
وحید حاجی زاده، کارشناس روابط کار می گوید: برخی از کارگران اقرار می کنند که تمام حقوق و مزایای خود را دریافت کرده ایم و هیچگونه ادعایی در این خصوص نداریم، اینها درحالی گفته شده که مبلغی به کارگر پرداخت نشده است. اخیراً دیوان عدالت اداری، دادنامه ای را صادر کرده و گفته شده صرفاً اقرار کارگران مبنی بر دریافت حقوق، مزایا و تسویه حساب کفایت نمی کند. بنابراین اگر یک سری تشریفات تعیین شده مانند سند پرداختی به کارگر، دوره و چگونگی پرداختی و… نباشد، اقرار کارگران اعتباری ندارد.
پایان خبر/
