وقتی اسنپ نقش بازی نمی‌کنه!

در دنیایی که بعضی شرکت‌ها عاشق قایم‌کردن هزینه‌هاشون پشت «دارایی‌های نامشهود» هستن، اسنپ یه تصمیم شجاعانه گرفته: رو بازی کنه.

یعنی چی؟ یعنی تخفیف‌هایی که به مسافرا می‌ده و پاداش‌هایی که برای جذب و نگه‌داشتن راننده‌ها خرج می‌کنه، همون لحظه‌ای که خرج می‌شن، تو صورت‌های مالی ثبت می‌شن. نه یه سال بعد، نه تو قالب یه «سرمایه‌گذاری بلندمدت». همون لحظه، همون‌جا.

نه دارایی، نه توهم سرمایه‌گذاری

جلال قارایی، معاون مالی گروه اسنپ، توضیح داده که طبق استانداردهای بین‌المللی حسابداری (IFRS)، فقط اون هزینه‌هایی می‌تونن به‌عنوان دارایی ثبت بشن که منافعشون در آینده قطعیه. اما خب تخفیف‌ها و مشوق‌ها، با اینکه ممکنه کاربرا رو خوشحال کنن، از نظر حسابداری آینده‌ی دقیق و مشخصی ندارن. پس نمی‌تونن به‌عنوان دارایی ثبت بشن.

و وقتی هم که این هزینه‌ها رو به‌جای شناسایی فوری، تو صورت‌های مالی قایم کنیم، نتیجه چیه؟ یه شرکت که به ظاهر سودده به‌نظر می‌رسه، ولی در واقع داره ضرر می‌ده. خوشگل و توخالی.

اوبر، لیفت، اسنپ — همه یه راه می‌رن

اسنپ تنها نیست. اوبر و لیفت هم همین کارو می‌کنن. هزینه‌های پاداش و تخفیف؟ جاری. اما هزینه‌هایی مثل توسعه نرم‌افزار و تیم فنی؟ اونارو به‌درستی به‌عنوان دارایی ثبت می‌کنن، چون ازشون انتظار می‌ره سود واقعی بلندمدت بسازن.

شفافیت، حتی اگر دردناک باشه

جالب‌تر اینجاست: با اینکه اسنپ همه این هزینه‌ها رو همون لحظه ثبت می‌کنه و خبری از بازی‌های حسابداری نیست، هنوز یه شرکت سودده با جریان نقدی مثبت باقی مونده.

قارایی می‌گه این فقط یه انتخاب حسابداری نیست. این یه تصمیمه برای شفافیت واقعی، که باعث می‌شه تصمیم‌گیری‌ها دقیق‌تر و آینده روشن‌تر باشه.