در حالی که کشور با کمبود بنزین و ناترازی در تأمین اون دست‌وپنجه نرم می‌کنه، حمیدرضا سهرابی، سخنگوی انجمن سی‌ان‌جی، می‌گه تنها راهکار عملیاتی و سریع برای جبران این بحران، گسترش استفاده از سوخت سی‌ان‌جیه. اما یه موضوع مهم سال‌هاست مورد غفلت قرار گرفته: حق‌العمل جایگاه‌دارها.
چطوری رقم حق‌العمل تعیین می‌شه؟
طبق مصوبه‌ی هیئت وزیران در سال ۱۳۹۹، تعیین رقم حق‌العمل جایگاه‌ها به یه کارگروه ویژه واگذار شده. این گروه شامل سازمان برنامه‌وبودجه، وزارت نفت و سازمان حمایت از مصرف‌کننده‌ست.
سهرابی می‌گه این کارگروه هر سال با توجه به هزینه‌های جاری، رقم منصفانه‌ای رو محاسبه می‌کنه و به کمیسیون اقتصادی دولت می‌فرسته تا بره برای تصویب.
الان، به‌طور میانگین، حق‌العمل هر مترمکعب سی‌ان‌جی حدود ۷۸۰ تومنه که نسبت به سال گذشته ۴۰ درصد بیشتر شده (میانگین سال قبل: ۶۱۲ تومان).
البته این رقم بسته به نوع جایگاه فرق داره:
از جایگاه‌های شهرداری‌ها گرفته تا جایگاه‌های کاملاً خصوصی در کلان‌شهرها و شهرهای کوچک، هرکدوم نرخ خاص خودشون رو دارن.
مصرف واقعی: یه سقوط آزاد!
سهرابی یه هشدار جدی هم داد. ظرفیت تأمین سی‌ان‌جی در کشور بین ۴۵ تا ۵۰ میلیون مترمکعب در روزه. اما در سال ۱۴۰۲، مصرف روزانه به ۲۳ میلیون مترمکعب رسید و حالا حتی از اون هم پایین‌تر رفته: حدود ۱۶ میلیون مترمکعب در روز.
چرا این‌طوری شد؟
دلایل مختلفی داره، ولی دو مورد خیلی مهم‌تر از بقیه‌ن:
- قیمت بنزین و سی‌ان‌جی خیلی به هم نزدیکه، پس مردم انگیزه‌ای برای تغییر ندارن.
- تولید خودروهای دوگانه‌سوز توسط خودروسازها افت شدیدی داشته و تلاش‌های اخیر هم هنوز به سطح مطلوب نرسیده.
جایگاه‌ها هم حال خوشی ندارن
قطع برق‌های مکرر در جایگاه‌های سی‌ان‌جی هم باعث کاهش عرضه شده. سهرابی می‌گه: «سال‌هاست به وضعیت جایگاه‌ها توجهی نشده. اگه همین‌طوری پیش بره، آینده‌ی سی‌ان‌جی تو کشور به خطر می‌افته.»
حرف آخر:
تو وضعیتی که کشور با بحران بنزین روبه‌روئه، سی‌ان‌جی تنها گزینه‌ی در دسترسه. اما اگه جایگاه‌دارها انگیزه نداشته باشن و زیرساخت‌ها به حال خودشون رها بشن، این فرصت هم از دست می‌ره.
پس دولت باید فوراً دست به کار بشه، وگرنه خیلی زود دیر می‌شه.
